Sjoerd en de vliegende reuzenkakkerlak

Op het binnenplaatsje van mijn hostel tjirpt een krekel. Er kruipen slakken over de vloer en ik hoor het getik van kakkerlakken. De nacht is al een poosje gevallen en al mijn favoriete huisdieren laten zich gezellig gelden. Momenteel zit ik in de woonkamer omdat de slaapzaal is overgenomen door een vliegende reuzenkakkerlak die me zeker weten vannacht gaat opeten in mijn slaap .

Als je niet precies weet waar je naartoe gaat, kom je op de vreemdste plaatsen. Woensdagochtend vertrok ik uit Puerto Iguazu en nam ik de bus naar Corrientes. Die ochtend had ik namelijk besloten om naar een afgelegen nationaal park te gaan, iets ten zuiden van de grens met Paraguay. Pas donderdagavond kon ik met de bus naar Mercedes, vanuit waar een minivan naar Colonia de Pellegrini ging, het dorpje bij het park.

Dorpje, dat zie ik als een aantal huizen, een paar winkels en een pleintje, misschien een kerk in dit katholieke land. Nou, hier is niks van dat alles haha! Er zijn wat huizen en wat hutjes. Uiteindelijk heb ik 1 winkeltje gevonden, waar je wisselgeld kreeg (en kon betalen als je iets te kort kwam) in snoepjes.

Tegen het einde van de middag zou ik een boottochtje maken op de Laguna Ibera, een groot meer. Ik wist niet precies wat ik kon verwachten van het Parque Nacional Esteros de Ibera, en was eerst niet echt onder de indruk. Water en gras, daar hebben we in Nederland ook heel wat van. Sceptisch liet ik me meevoeren naar wat riet en waterplanten. En daar zat Sjoerd. Sjoerd is de eerste wilde krokodil die ik ooit heb gezien, en ik vond dat dit heugelijke feit bestempeld moest worden met een naam. Er kwam een familie capibara's voorbij zwemmen, compleet met 3 kleintjes. Er waren ontelbaar veel verschillende vogels, nog een boel kaaimannen en zelfs een hert.

Het grasland dat ik zag liggen was in feite een drijvend eiland, een van de vele in het Lago Esteros del Ibera, welke weer ook slechts 1 van de verschillende meren is in het gebied. De zon ging onder en in tegenstelling tot de betoverende, maar drukke watervallen in Iguazu was dit spektakel voor mij alleen. Er heerste een heerlijke rust in dit uitgestrekte gebied.

Datzelfde gold niet voor de track die ik de volgende ochtend liep, in een ander stuk van de Esteros. Er zouden brulapen zitten, maar na een half uurtje lopen had ik nog slechts muggen gespot. Tot er een oorverdovend geluid klonk, wat nog het meeste deed denken aan iemand die aan het boeren is. Maar dan keihard en minutenlang achterelkaar. En daar zat inderdaad hoog in de bomen een mannetjes exemplaar te boeren om indruk te maken op 2 dames met baby's. Best wel tof om in het wild te zien :)

Met geen enkel plan vertrok ik met de minivan terug naar Mercedes. Deze reis duurde ruim 1,5 keer zo lang dan de heenweg omdat het geregend had. Driekwart van de weg was onverhard dus we reden door een 90 km lange modderpoel. Daar besloot ik verder te gaan richting Uruguay, en zou kijken hoe ver ik kon komen. Ik reisde nog 2 plaatsen verder, en ben nu uiteindelijk gestrand in een klein schattig stadje genaamd Gualeguaychu, waar ik wel een tamelijke weddenschap durf te zetten dat ik de enige toerist ben hier dit weekend. Stel dat ik morgen nog leef, en niet ben opgegeten door mijn kamergenoot de vliegende reuzenkakkerlak, reis ik verder naar Montevideo en Punta del Este. Mochten jullie je vervelen op de maandagochtend, de bijgevoegde foto's zijn zoekplaatjes. Er zijn minstens 4 kaaimannen, 5 capibara's en 1 hert te vinden, succes :)

So far for now,
Adios x